Hoe zorg ik dat mijn kind een alleseter wordt?

Appeltje eitje

Dat leek me geen uitdaging. Ik ben ontzettend gedreven en heb de kennis in pacht:  appeltje eitje! (dácht ik dus). Natuurlijk had ik in mijn omgeving ook wel gezien dat het moeilijk kon zijn maar dat betrok ik niet op mezelf en mijn eigen kind. Betrók ja...

Eten als machtsmiddel

Wie heb ik niet horen zeggen dat 'ze' 'álles lusten’ tot hun eerste verjaardag maar daarna het drama begint.  Dan worden het namelijk kleine pre-peuter-pubers die het eten gaan inzetten als machtsmiddel! Wow. Dat klinkt dramatisch. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee. Ik lees me goed in en ga zorgen dat eten geen strijd wordt. Niet in mijn huis, niet aan mijn tafel! Maar ik wil natuurlijk wel dan mijn zoontje zijn groente binnenkrijgt.

De Rapley Methode

De methode waar ik me helemaal in kan vinden is de Rapley-methode. Ja. Zó gaan we het doen. Volgens de Rapley methode begin je met eten aanbieden zodra je merkt dat er interesse voor is. (bij minimaal 4 maanden i.v.m. darmwerking en allergieën). Volgens deze methode geeft het eten niet gepureerd maar in stukjes, puur natuur! Zo leren kindjes voelen, proeven, ruiken. En wennen ze aan de nieuwe structuren en pure smaken. Daarnaast is het goed voor de motoriek omdat ze het eten zelf vast moeten pakken. 

Lekker sabbelen

Prima, moet ik aankunnen. En zo eet mijn kind vlak voor hij 6 maanden wordt met zijn eerste groente: courgette. Die zat toevallig in ons biologische groentepakket van die week. Grote slab om, stuk courgette op zijn tafeltje en zien wat er gebeurt. En jawel: hij vond het interessant: het glibberige stukje ging van zijn ene naar zijn andere hand en hij sabbelde eraan. Smak, smak precies zoals de bedoeling was. Wat mooi! En zo sabbelde hij verder op worteltjes, aardappel, pompoen, broccoli. Dus dat sabbelen ging goed. Maar of hij ook daadwerkelijk iets binnen kreeg? Ik werd er toch wat onzeker van. Ik hoorde andere moeders met een even oude telg over hele warme maaltijden. Slik.

Krijgt ie wel genoeg binnen?

Zou ik dan toch niet wat gaan pureren? Om het toch maar naar binnen te krijgen? Hij groeide wel als kool, was ook superactief en zag eruit als hollands glorie. Maar als hij nú niet meer zou eten... hoe gaat het dan ná zijn eerste verjaardag. Krijgt hij dan wel voldoende voedingsstoffen binnen? 

Foutje

Misschien heb ik toen, in mijn paniek, wel een fout gemaakt. Ik begon toch met pureren. Een stukje ‘zo’ en een stukje ‘gepureerd’. Voor mijn rust. Brood ging ook lekker. Een korstje kreeg hij helemaal op! Wat een wonder. En als hij zich verslikte, dan kwam het brood gewoon weer terug. Zoals Rapley voorspeld had. Zo at mijn zoon vele droge broden en ook fruit ging er makkelijk in. Even ging alles weer goed. Maar groenten gingen meneer steeds meer tegen staan. En hij was nog niet eens 1!  

Piet paniek

En zo veranderde ik van relaxmama in Piet Paniek. Als een dolle begon ik te pureren, groente te verstoppen, groente op brood te doen Gekookt, rauw, halfbaked. Álles om hem weer vrijwillig aan de groente te krijgen. Zonder succes overigens.

Loslaten

Na zijn eerste kaarsje te hebben uitgeblazen kreeg ik een inzicht. De strijd bij mij van binnen wilde ik loslaten. En ik liet los. Ik kan hem nog niet uitleggen dat hij groente moet eten zodat hij groot en sterk wordt. En hij kan mij nog niet vertellen waarom hij de boontjes niet weg krijgt en de banaan wel. Ik heb de neiging namens hem in te vullen dat hij het ‘niet lust’. Maar misschien vindt hij de structuur vreemd of ruikt het raar of is hij moe en kost het kauwen teveel energie. Misschien moet hij simpelweg wennen.

Rustig aan

Sindsdien verstop ik de groenten niet meer en het wordt niet meer gepureerd. Hij krijgt hetzelfde bordje eten als wij. Ik laat hem, met zijn bordje eten. Vanuit mijn ooghoeken zie ik hem rijstkorreltjes opscheppen en daarna pikt hij er met zijn kleine vingertjes een boontje uit. Hij maakt hem open, likt en proeft, trek een raar gezicht en hapt eraan.  Eet hij het hele bordje leeg? Nee, maar wat ik graag wilde is gelukt: hij ontdekt en proeft en zo leert hij de smaken herkennen (en waarderen)! Er is 'gewoon' tijd voor nodig om kennis te maken met smaken en nieuwe soorten voedsel.

Ontdekingstocht

Heerlijk om opnieuw te beseffen dat eten een grote ontdekkingstocht is. Hij heeft er plezier in en ik ook. Dat is wat ik mijn kind mee wil geven; plezier in eten. Daardoor ontwikkel je smaak, blijft het gezellig en komt er vanzelf en vrijwillig genoeg binnen!

Door: dietist Irene